Panel ADR
Jak w każdym roku nieparzystym wchodzą w życie zmiany umowy europejskiej dotyczącej przewozu międzynarodowego towarów niebezpiecznych zwanej powszechnie „ADR”.
Podstawową zmianą jest wykreślenie wyrażenia „europejskiej” z nazwy umowy. Oznacza to, że regulacje ADR powinny być stosowane również przez kraje spoza UE, jak Chiny i kraje afrykańskie, które biorą udział w przewozie towarów na terenie Europy
Oprócz tego, w najnowszej wersji dokumentu, pojawiły się dwie nowe definicje:
Istotną zmianą jest zakończenie okresu przejściowego dla stosowania wzorów nalepek ostrzegawczych, które spełniały wymagania jeszcze sprzed 31 grudnia 2014 roku.
Najwięcej jest naruszeń związanych z gaśnicami, później z pozostałym wyposażeniem i dopiero na trzecim miejscu są braki w dokumentach
Oczywiście, że tak. O ile ma do niego kontakt, a z tym w firmach bywa różnie. Zwłaszcza w sytuacji, gdy jest to „wirtualny” doradca.
W sytuacjach, z którymi ja mam do czynienia to najczęściej są konsultacje dotyczące dokumentu przewozowego, oznakowania sztuk przesyłki i pojazdu (czy przekracza 1.1.3.6?)
Tak, ale wówczas sprawa zostanie skierowana do sądu. Podstawa prawna: art. 97 par. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 2001 r. Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia.
Nie, nie musi. Ale powinien podać powód odmowy podpisania. Podstawa prawna: art. 74 ust 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
Tak. Jeżeli na parkingu są wyznaczone stanowiska dla towarów niebezpiecznych (MOP-y na autostradach i ekspresówkach) – to powinien z nich korzystać, chyba, że są już zajęte
Przewoźnik. Punkty 5.1 i 5.2 taryfikatora kar za naruszenia dotyczą przewoźnika.
Nie, chyba, że jest to drugi kierowca, posiadający zaświadczenie ADR lub inny członek załogi pojazdu (konwojent, magazynier, instruktor itp. – patrz definicja „członka załogi pojazdu” w 1.2.1 ADR) przeszkolony przez przewoźnika zgodnie z wymaganiami działu 1.3 ADR. Za przewóz nieuprawnionej osoby może być nałożony na kierowcę mandat karny w wysokości do 1000 zł na podstawie art. 111 Ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych.
Kierowca przewożący opakowane materiały niebezpieczne powinien posiadać w jednostce transportowej wymagane zgodnie z Umową ADR dokumenty, tj.:
Każdemu przewozowi towarów niebezpiecznych:
powinny towarzyszyć dokumenty przewozowe zgodne z ADR.
Dokument przewozowy sporządza nadawca:
Dokument przewozowy powinien zawierać następujące informacje:
Dokument przewozowy, oprócz wyżej wymienionych zapisów obowiązkowych, może zawierać szereg zapisów dodatkowych.
Najczęściej popełnianymi błędami przy sporządzaniu dokumentu przewozowego są:
Wszystkie te uchybienia traktowane są jako nieprawidłowo sporządzony dokument przewozowy. Karę ponosi nadawca, przewoźnik i kierowca.
Istnieje szereg przepisów, które nie wynikają z ADR, ale dotyczą towarów, których przewóz podlega pod ADR.
Z tych przepisów wynika konieczność posiadania dodatkowych dokumentów, takich jak:
Po zaliczeniu egzaminu formularz zgłoszeniowy
Wzór formularza zgłoszeniowego PDF
który został złożony w ośrodku szkoleniowym zostaje przesłany do producenta dokumentu. Tam zostanie wyprodukowany specjalnie zabezpieczony przed podrobieniem blankiet z tworzywa sztucznego z numerem PESEL oraz datą urodzenia kierowcy.
Na blankiecie znajdą się także inne informacje o kierowcy:
Korzystać z uprawnień kierowca może dopiero po otrzymaniu dokumentu.
Zgodnie z listą kontrolną wyróżnia się trzy kategorie naruszeń:
kategoria I – naruszenia przepisów ADR stwarzające duże zagrożenie dla ludzi lub środowiska; naruszenia takie wymagają natychmiastowego podjęcia środków zaradczych, np. unieruchomienia pojazdu lub odstawienia jednostki transportowej pod nadzorem służb ratunkowych w bezpieczne
miejsce, wezwania służb ratunkowych, przeładowania towaru do innej jednostki transportowej lub cysterny, użycie opakowań awaryjnych, itp.
czyli:
kategoria II – naruszenia przepisów ADR stwarzające umiarkowane zagrożenie dla ludzi lub środowiska; naruszenia takie wymagają podjęcia środków zaradczych w czasie kontroli lub po jej zakończeniu, nie później jednak niż do momentu zakończenia przewozu,
czyli:
kategoria III – naruszenia przepisów ADR stwarzające małe zagrożenie dla ludzi lub środowiska; naruszenia takie nie wymagają podjęcia środków zaradczych w czasie trwania przewozu,
czyli:
Związana z przewozem towarów niebezpiecznych:
Służby uprawnione do kontroli przewozów ADR
Inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego na drogach, parkingach oraz w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej
Zakres kontroli:
Funkcjonariusze policji – na drogach i parkingach
Zakres kontroli:
Funkcjonariusze Straży Granicznej– na drogach i parkingach, na terenie całego kraju.
Zakres kontroli:
Funkcjonariusze Celno – Skarbowi– na terenie całego kraju.
Zakres kontroli:
Żołnierze Żandarmerii Wojskowej – jedynie w zakresie przewozu wykonywanego przez siły zbrojne.
Służby, o których mowa powyżej, przy przeprowadzaniu kontroli mogą współdziałać w niezbędnym zakresie z upoważnionymi przedstawicielami:
to:
Kierowcy przewożący towary w ilościach wymagających oznakowania jednostki transportowej tablicami barwy pomarańczowej podlegają szkoleniu i są egzaminowani przez właściwe władze danego państwa. W Polsce tymi właściwymi władzami są marszałkowie województw.
Aby przystąpić do egzaminu kierowca powinien mieć ukończone 21 lat oraz posiadać prawo jazdy kategorii B lub C. Przy wykonywaniu przewozu towarów niebezpiecznych pojazdami, dla których wymagane jest prawo jazdy kategorii C lub C+E (o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5t) kierowca powinien dodatkowo spełniać wymagania wynikające z ustawy o transporcie drogowym, tj. posiadać ważne badania lekarskie i psychologiczne oraz odbyte szkolenie okresowe albo kwalifikację wstępną.
Szkolenie podstawowe: 24 godziny lekcyjne + ćwiczenia
dotyczy kierowców niemających uprawnień oraz osób, którym wcześniej uprawnienia wygasły
Kurs podstawowy uprawnia do przewozu:
Szkolenie w zakresie cystern: 16 godzin lekcyjnych + ćwiczenia
Kurs specjalistyczny w zakresie przewozu w cysternach uprawnia do przewozu towarów niebezpiecznych, z wyjątkiem materiałów wybuchowych i promieniotwórczych:
Szkolenie w zakresie klasy 1 (wybuchowe): 8 godzin lekcyjnych
Kurs specjalistyczny w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych klasy 1 uprawnia
do przewozu materiałów wybuchowych w sztukach przesyłki.
Szkolenie w zakresie klasy 7 (promieniotwórcze): 8 godzin lekcyjnych
Kurs specjalistyczny w zakresie przewozu towarów niebezpiecznych klasy 7 uprawnia do przewozu
materiałów promieniotwórczych w sztukach przesyłki i luzem
Szkolenie doskonalące
dotyczy kierowców, którzy w dniu egzaminu posiadają jeszcze ważne uprawnienia ADR i składa się z:
UWAGA:
Po ukończeniu szkolenia i zdaniu egzaminu uczestnik otrzymuje zaświadczenie ADR. Zaświadczenie ADR wydawane jest przez właściwego marszałka w języku polskim i angielskim na okres 5 lat, (uwaga: kierowca musi odbyć kurs podstawowy uzupełniający i zdać egzamin w ciągu 12 miesięcy poprzedzających wygaśnięcie uprawnienia). Zaświadczenie ADR obowiązuje we wszystkich krajach objętych Umową ADR tj. w większości państw europejskich (51 państw).
Każde szkolenie kończy się egzaminem państwowym pod przewodnictwem przedstawiciela Marszałka Województwa. Egzamin ma formę testu jednokrotnego wyboru. Oznacza to, że wśród trzech odpowiedzi na każde pytanie tylko jedna jest prawidłowa.
Aby zdać egzamin, należy uzyskać następujące wyniki:
Jeżeli egzaminowany chce zdawać egzamin jednocześnie po kursie podstawowym i specjalistycznym, to w pierwszej kolejności zdaje egzamin po kursie podstawowym i dopiero gdy uzyska z niego wynik pozytywny, jest dopuszczony do egzaminów po kursach specjalistycznych.
Radzimy:
Po ukończeniu szkolenia i zdaniu egzaminu uczestnik otrzymuje zaświadczenie ADR. Zaświadczenie ADR wydawane jest przez właściwego marszałka w języku polskim i angielskim na okres 5 lat, (uwaga: kierowca musi odbyć kurs podstawowy uzupełniający i zdać egzamin w ciągu 12 miesięcy poprzedzających wygaśnięcie uprawnienia). Zaświadczenie ADR obowiązuje we wszystkich krajach objętych Umową ADR tj. w większości państw europejskich (51 państw).
Każdy kierowca, doradca, podobnie jak i osoba biorąca udział w obrocie towarami niebezpiecznymi powinni mieć świadomość, że jednostka transportowa przewożąca towary niebezpieczne, oznakowana tablicami barwy pomarańczowej, powinna posiadać elementy wyposażenia ochrony ogólnej i indywidualnej, które są dobrane odpowiednio do numerów nalepek ostrzegawczych właściwych dla załadowanych towarów. Numery nalepek może znaleźć w prawidłowo sporządzonym dokumencie przewozowym, jak i na opakowaniu towaru niebezpiecznego.
W każdej jednostce transportowej powinno być przewożone następujące wyposażenie:
oraz dla każdego członka załogi pojazdu:
Wyposażenie dodatkowe dla niektórych klas:
a) Nie jest wymagany w przypadku numerów nalepek ostrzegawczych 1, 1.4, 1.5, 1.6, 2.1, 2.2 i 2.3
b) Np. z pochłaniaczem zespolonym do gazu/pyłu typu A1B1E1K1-P1 lub A2B2E2K2-P2, podobna do określonej w normie EN 141.
c) Wymaga się wyłącznie dla materiałów stałych i ciekłych z numerami nalepek ostrzegawczych 3, 4.1, 4.3, 8 i 9.
Należy mieć świadomość, że wyposażenie to, by było skuteczne i potrafiło ochronić kierowcę w przypadku konieczności jego użycia, musi spełniać odpowiednie standardy a nie stanowić jedynie obowiązkowe wyposażenie pojazdu tylko po to, aby spełnić wymóg formalny podczas uczestniczenia w kontroli drogowej.
Bardzo istotną kwestią jest też stan techniczny i trwałość posiadanego już na stanie jednostki wyposażenia. Elementami, które przede wszystkim powinien sprawdzać kierowca są: stan maski ucieczkowej, przydatność i trwałość płynu do płukania oczu, stan baterii lub akumulatorów do przenośnego urządzenia oświetleniowego czy stan rękawic ochronnych.
Zespół czynności, które powinien podjąć i wykonać kierowca samochodu ciężarowego podczas awarii i pożaru:
Jednostki transportowe przewożące towary niebezpieczne powinny być wyposażone
w gaśnice proszkowe dla grup pożarów:
A – pożary palnych ciał stałych,
B – pożary cieczy i roztopionych ciał stałych, oraz
C – pożary substancji gazowych.
Zamiast proszku może być zastosowany inny, odpowiedni środek gaśniczy. Środki gaśnicze nie powinny powodować uwalniania gazów toksycznych do wnętrza kabiny kierowcy lub pod wpływem ciepła wydzielanego podczas pożaru. Gaśnice powinny
spełniać wymagania normy europejskiej EN 3-7:2004 + A1:2007 lub równoważnej Polskiej Normy.
Gaśnice wyprodukowane przed 1 lipca 2011 r. zgodnie z normą EN 3, części 1-6 mogą być używane w dalszym ciągu. Powinny one być oznakowane znakiem
zgodności z normą uznaną przez właściwą władzę.
Wielkość gaśnic
W zależności od dopuszczalnej masy całkowitej jednostki transportowej, na jej wyposażeniu powinny znajdować się gaśnice w ilości i wielkości wskazanej w tabeli.
Ogółem w jednostce transportowej muszą być co najmniej dwie gaśnice, a pojemność żadnej z nich nie może być mniejsza niż 2 kg proszku gaśniczego.
Wyjątkowo, jedna gaśnica o minimalnej pojemności 2 kg środka gaśniczego wymagana jest przy przewozie towarów niebezpiecznych:
(wyłączenie 1.1.3.6), oraz
Nie wymaga się posiadania gaśnicy 2 kg odpowiedniej do gaszenia silnika lub kabiny, jeżeli pojazd wyposażony jest w gaśnicę stałą uruchamianą automatycznie
w razie pożaru silnika lub w inny, łatwy sposób.
Najczęściej popełniane błędy:
TABEL A 8 – WIELK OŚĆ GAŚNIC
W zależności od dopuszczalnej masy całkowitej jednostki transportowej, na jej wyposażeniu powinny znajdować się następujące gaśnice:
| Dopuszczalna masa
całkowita jednostki transportowej
| Minimalna
liczba gaśnic
| Minimalna
pojemność całkowita gaśnic na jednostkę transportową
| Gaśnica
odpowiednia do gaszenia pożaru silnika lub kabiny. Co najmniej jedna gaśnica o minimalnej pojemności:
| Wymagania
dotyczące dodatkowej gaśnicy (gaśnic). Co najmniej jedna gaśnica powinna mieć minimalną pojemność:
| |
| ≤ 3,5 tony | 2 szt. | 4 kg | 2 kg | 2 kg
| |
| > 3,5 tony ≤ 7,5 tony | 2 szt. | 8 kg | 2 kg | 6 kg
| |
| > 7,5 tony | 2 szt. | 12 kg | 2 kg | 6 kg
|
Przewóz towarów niebezpiecznych regulowany jest nie tylko przepisami Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych, znanej jako ADR, ale również szeregiem innych przepisów, głównie krajowych.
Znak B-13 – „Zakaz wjazdu pojazdów z towarami wybuchowymi lub łatwo zapalnymi” oznacza zakaz ruchu pojazdów przewożących, określone w przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, towary niebezpieczne klas: 1, 3, 4.1, 4.2, 4.3, 5.1, 5.2 lub gazy palne klasy 2. w ilościach, dla których jest wymagane oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej.
Znak B-13a – „Zakaz wjazdu pojazdów z towarami niebezpiecznymi” oznacza zakaz ruchu pojazdów przewożących, określone w przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, towary niebezpieczne w ilościach, dla których jest wymagane oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej. W przypadku konieczności wyeliminowania z ruchu tylko określonych klas lub grup towarów niebezpiecznych albo określonego sposobu ich przewozu pod znakiem B-13a powinna być umieszczona tabliczka z odpowiednim napisem, np.: „Dotyczy towarów klasy 3.”, „Dotyczy towarów klasy 3., II grupy pakowania”, „Dotyczy przewozu towarów luzem”.
Znak B-14 – „Zakaz wjazdu pojazdów z towarami, które mogą skazić wodę” oznacza zakaz ruchu pojazdów przewożących, określone w przepisach o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych, towary niebezpieczne klas: 3, 4.3, 6.1, 6.2, 8, gazy trujące lub gazy żrące klasy 2. lub towary niebezpieczne zagrażające środowisku klasy 9. w ilościach, dla których jest wymagane oznakowanie pojazdu tablicami ostrzegawczymi barwy pomarańczowej.
Znak C-17 – „Nakazany kierunek jazdy dla pojazdów z towarami niebezpiecznymi” oznacza obowiązujący, wskazany znakami C-2, C-4, C-5, C-6, C-7 lub C-8, kierunek jazdy na skrzyżowaniu pojazdów przewożących towary niebezpieczne wszystkich klas w ilościach wymagających oznakowania pojazdu tablicami barwy pomarańczowej. Znak ten może być również stosowany na dużych placach postojowych, terminalach portowych lub terminalach odpraw celnych w celu wskazania kierunku do miejsc postojowych przeznaczonych dla tych pojazdów. Umieszczona pod znakiem tabliczka z odpowiednim napisem wskazuje, że nakazany kierunek jazdy dotyczy pojazdów przewożących tylko określone klasy lub grupy towarów niebezpiecznych lub określonego sposobu przewozu tych towarów.
Znak D-18 – „Parking” oznacza miejsce przeznaczone na postój pojazdów (zespołów pojazdów) z wyjątkiem przyczep kempingowych. Jeżeli parking przeznaczony jest do postoju tylko określonego rodzaju pojazdów, w dolnej części znaku umieszcza się symbol pojazdu barwy białej zgodny z przedstawionymi na tabliczkach T-23 lub na znaku F-20.
Znak F-12 – „Znak wskazujący przejazd tranzytowy umieszczany przed skrzyżowaniem” wskazuje zgodnie ze strzałką kierunek przejazdu tranzytowego pojazdów wskazanych umieszczonym na znaku symbolem pojazdu. W przypadku pojazdów przewożących towary niebezpieczne symbol pojazdu umieszcza się na białym tle, przez co znak przypomina w swojej formie znak informacyjny. Jeżeli objazd tranzytowy jest tylko przejazdem zalecanym, to znaki F-12 powinny być stosowane samodzielnie. Jeżeli jest to przejazd obowiązujący, to znak F-12 jest uzupełnieniem odpowiednich znaków zakazu i ewentualnie odpowiednich znaków uprzedzających o zakazie (F-5 lub F-6).
Co nas wyróżnia? Portal dedykowany jest głównie kierowcom zawodowym
ciężarówek, samochodów dostawczych, autokarów i autobusów, ale zamieszczamy również informacje dla przewoźników, spedytorów i osób z branży TSL. Oczywiście nie zapominamy również o osobach młodych, które dopiero planują swe zawodowe życie związać z kierownicą.
© Copyright 2022 Spec od IT. Zaprojektowane i stworzone z przez Spec od IT
Zaprojektowane z przez Spec od IT
